تخمین گوارش‌پذیری آزمایشگاهی ماده آلی پوسته پسته با استفاده از شیرابه شکمبه گوسفند تالشی

هدف پژوهش حاضر، بررسی گوارش‌پذیری ماده آلی پوسته پسته (پسماند کشاورزی آلوده‌کننده محیط زیست) به روش آزمایشگاهی (OMD) با استفاده از شیرابه شکمبه گوسفند تالشی بود. جیره گوسفندان شامل 34 درصد پوسته پسته، 29 درصد تفاله انگور، 32 درصد یونجه و 5 درصد دانه جو بود. ترکیب شیمیایی و ترکیبات فنولیک پوسته پسته صنعتی خشک (IDPH) و آفتاب خشک (SDPH) تعیین شد. میزان OMD پوسته پسته در روز صفر، 3 و 30 دوره مصرف با استفاده از روش تولید گاز اندازه‌گیری گردید. از پلی‌اتیلن‌گلیکول (PEG) نیز برای بررسی ارزش زیستی تانن استفاده گردید. میزان OMD در روزهای صفر، 3 و 30 آزمایش برای IDPP بدون PEG به ترتیب برابر با 54، 6/65 و 4/63، و با افزودن PEG به ترتیب برابر با 2/65، 3/71 و 1/70 بود (05/0>P). همچنین میزان OMD در روزهای صفر، 3 و 30 آزمایش برای SDPP به ترتیب برابر با 6/52، 9/62 و 3/60 بود که با افزودن PEG به ترتیب برابر با 1/62، 6/68 و 3/67 شد (05/0>P). اثر عادت‌پذیری بر OMD پس از 3 روز مصرف پوسته پسته نسبت به روز صفر معنی‌دار بود (05/0>P). نتایج این مطالعه نشان داد که فعالیت اکوسیستم میکروبی شکمبه گوسفند تالشی (با سابقه قبلی مصرف خوراک‌های تانن‌دار) توان تجزیه تاننهای قابل هیدرولیز موجود در پوسته پسته (پسماند کشاورزی آلوده‌کننده محیط زیست) را داراست و از آن به عنوان منبع انرژی استفاده می‌کند.